Znikam.

"Nie mam pojęcia co się stało ze mną

Coś zamieniło światło w ciemność - Negatyw

Ostatni rok, dwa, miałem ciężko.

Znowu czuję się jak przegrany śmieć, bo

Wszystko się wali prócz tej ściany przede mną

Mówiłem sobie wiele razy "zmień coś" i zmieniałem

Byłem daleko stąd. Wyszło na to, że to nietrwałe

Stoję dokładnie tu, gdzie stałem parę lat wstecz

Lecz oczy, którymi patrzę zgubiły swój blask gdzieś

Po drodze. Gdyby nie te parę pompek i brzuszków

Które wytrwale tak robię, co dzień wciąż bym leżał w łóżku(...)

Nie chcę odwiedzin, chyba, że masz dla mnie lek na receptę

Biorę te, które mam, ale zdają się lecieć w próżnię

Ile trzeba tego zeżreć, żeby nie chcieć umrzeć?"

Znikam. Na kilka dni. Może tygodni. Postaram się wrócić przed upływem miesiąca. Wszystko zależy tego jak szybko uda mi się osiągnąć ostatni cel z pierwszej listy, czyli 62 kg. A może po prostu potrzebuje tego czasu by ogarnąć Swoje życie?

Mam dość zawodzenia Was i Siebie. Wstyd mi, że zmarnowałam cały Marzec, że ciągle upadam, że trudno mi się podnieść i składam Sobie co chwile obietnice, które i tak łamie. W momentach takich jak ten czuje się słaba, bezsilna, zirytowana, wręcz wściekła. Choć pomimo wszystko dziękuje Wam kochane za wsparcie! W tym jesteście nieocenione. Miałyście racje - łydki lekko mi urosły i mięśnie nóg są lepiej wyczuwalne. A może to moje złudzenie? W każdym bądź razie nie obijam się. Od ostatniego ważenia nie wchodziłam na wagę. Boję się. Będę to robić co dwa tygodnie. A może rzadziej? Naprawdę się boje. To głupie, bo od kilku cyferek uzależniam Swoje szczęście i poczucie właśnej wartości. Obecnie czuje się jak gówno. Zważe się 15 Kwietnia. Oby było ok. Oby był jakikolwiek spadek. Oby jak najdalej od szaleństwa, bo zwariuje. 

Poza tym, bez zmian. Codzienna dieta, choćby odrobina ruchu, częste spotkania z moją drogą przyjaciółką Bulimią, nawet przy małych posiłkach. Miałam iść do lekarza - stchórzyłam. Cóż. 

Mój e-mail znacie, więc jeśli będziecie chciały się skontaktować w jakiejkolwiek sprawie - piszcie śmiało. Wszystkie jesteście u mnie mile widziane, nieważne czy wymieniłyśmy jeden komentarz, wcale, czy dziesiątki ich było. Postaram się żadnego nie przeoczyć. 

Będe odwiedzała Wasze blogi i komentowała Je regularnie by Was dopingować i może czerpać motywacje. 

Życzę Wam wszystkim powodzenia i mam nadzieje na jak najszybszy powrót na bloga z nowym osiągnięciem, a nie kolejną żenującą porażką. Dziękuję za wszystkie przemiłe komentarze pod ostatnim postem. Pozwoliły mi nieco ogarnąć ten mój chaotyczny łeb. Choć to tylko pokazuje jak bardzo oddana sprawie jestem. 

Słowem pożegnania, jeszcze raz pozdrawiam serdecznie i całuje cieplutko wszystkie odwiedzające mnie motylki. 

Jesteście niesamowite. Pamiętajcie o tym! 

Trzymajcie się szczupło i zdrowo. 

Kokainovva 

xxx